Το τρίτο και μάλλον τελευταίο μέρος της εξιστόρησης διαφόρων περιστατικών που έλαβαν μέρος σε συναυλίες. Επιφυλάσσομαι βέβαια, καθώς οι Metallica δεν αποκλείεται να βγάλουν και τέταρτο μέρος για το “The Unforgiven”, οπότε αλλάζουν ξανά τα δεδομένα.
Kamelot: ναι, είναι μεγάλο συγκρότημα. Ναι, το “Black Halo” σπέρνει. Ναι, είσαι γυναίκα και θεωρείς πως έχεις καλή φωνή (και όντως τη διαθέτεις).
|
Rock-a Parmezana “The Unforgiven ΙΙΙ” |
Ναι, μπορείς να τραγουδάς όσο θέλεις και όπου θέλεις. Αλλά όχι, το να κάνεις επίδειξη στους γύρω σου προσπαθώντας να αποδείξεις ότι χειρίζεσαι καλύτερα τα σημεία όπου κανονικά κάνει guest φωνητικά η Simone Simons (των Epica). Αυτό παραπάει και καταντάει κουραστικό.
Future Sound of London: δε νομίζω να έχει γίνει ξανά τόση χρήση ουσιών σε συναυλία. Άντε, ίσως στους Cypress Hill, αλλά εκεί ήταν “φυτικά” τα προϊόντα. Οκ, στο κάτω κάτω, το τι κάνει ο καθείς, δε με αφορά. Αλλά πόσο τραγικό είναι να χρησιμοποιείταιτο ένα από τα δύο αποχωρητήρια ως “μαγαζί”; Αλήθεια λέω! Στη μια τουαλέτα πήγαινε όποιος ήθελε για τη φυσική του ανάγκη, ενώ στην άλλη είχε στήσει τα “γραφεία” του ένας τύπος και προμήθευε τους ενδιαφερόμενους “βοηθητικά” για να περάσουν καλύτερα. Που να έμπαινες στη λάθος πόρτα δηλαδή!
Pink Martini: super συναυλία, με πολύ χορό και κέφι. Στο παλιό club 22 ήταν, αν δεν απατώμαι. Εντάξει, η αλήθεια είναι πως περίμενα να δω και πιο καθώς πρέπει κόσμο, αλλά και εσύ βρε πουλάκι μου, που καθόσουν μπροστά μου, τι τις ήθελες τις γόβες
Faith No More: μιλάω για την πρόσφατη εμφάνισή τους στα πλαίσια του Ejekt festival 2010. Κλασσική περίπτωση παρέας που έρχεται μπροστά σου και ενώ στην αρχή αποτελείται από τρία άτομα, καταλήγει με δέκα, έχοντας όλοι μπύρες στο χέρι. Ως εδώ καλά (άλλωστε τάσσομαι πάντα υπέρ της κατανάλωσης αλκοόλ). Ηλικία, γύρω στα 25 υπολογίζω. Τοποθεσία, μπροστά μεν, αλλά στο πλάι, το στρατηγικό σημείο για να βλέπεις καλά και όποτε θες να μπαίνεις στο κέντρο για να “ξεπιαστείς”. Το εν λόγω παρεάκι λοιπόν, ύστερα από πέντε λεπτά παρουσίας στο χώρο κάνει σαφές στους γύρω πως στην πλειοψηφία του αποτελείται από μεθυσμένους. Δεν πιστεύω πως υπήρχε κάποιος εκεί στο πλάι που να μην είχε νευριάσει με τους παλιμπαιδισμούς και τις βλακείες τους, οι οποίες υπό άλλες συνθήκες δε θα αποτελούσαν πρόβλημα, αλλά όταν στην ουσία θες να απολαύσεις τον Mike Patton και την παρέα του, είναι απαγορευτικό. Οι μεν άντρες το έπαιζαν και λίγο “ιστορία”, ενώ οι κοπέλες είτε έπιαναν την πάρλα, είτε προσπαθούσαν, αποτυχημένα φυσικά, να ανέβουν στους ώμους των αγοριών τους. Η μια μάλιστα επιχείρησε κάτι σαν stage diving, βουτώντας από τα χέρια των υπολοίπων κατευθείαν στο πάτωμα (!) Δεν είναι καθόλου τυχαίο που κανένας από τους γύρω δεν μπήκε ούτε καν στον κόπο να την πιάσει. Όλοι γενικά συμπεριφέρονταν λες και βρίσκονταν μόνοι τους στη συναυλία. Ένας από τους άνδρες δε, μόλις του είπε μια από την παρέα πως δε βλέπει λόγω των μπροστινών, άρχισε να σπρώχνει, ρίχνοντας μάλιστα κόσμο κάτω, προκειμένου να διορθώσει την Δημοσιεύθηκε στις 06/09/10 Η παρούσα στήλη έχει ως στόχο την ψυχαγωγική ενημέρωση των αναγνωστών σε ότι αφορά τα κοινά, υπό ένα προσωπικό πρίσμα το οποίο δε συνάδει απαραίτητα με το σύνολο των συνεργατών του ROCKWAY.GR. Σε περίπτωση που κάποιος θίγεται από το εκάστοτε περιεχόμενο, παρακαλώ όπως προσπεράσει ή εκδηλώσει την ένστασή του με κόσμιο τρόπο μέσω του
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
με την ένδειξη “rocka”.
κατάσταση. Οι άλλοι, για περίπου ένα τέταρτο, πείραζαν έναν πιτσιρικά μισή μερίδα, εκτελώντας το φοβερό και τρομερό αστειάκι του “σου χτυπάω το αυτάκι, και δεν έχεις ιδέα ποιος είμαι”, χασκογελώντας. Επικές στιγμές, με το IQ να φτάνει σε επίπεδα υπό του μηδενός. Προσωπικά, ύστερα από τα πρώτα 3-4 κομμάτια, άλλαξα θέση, καθώς δε μπορούσα να αντέξω για πολύ παραπάνω αυτήν την πανδαισία της ανοησίας και ελπίζω να ακολούθησαν και οι υπόλοιποι που είχαν την ατυχία να βρεθούν μάρτυρες αυτού του άνευ ουσίας εγκεφαλικού αυνανισμού. Όπως και να έχει όμως, αυτή η παρέα έφερε τη δύστυχη ανθρωπότητα ένα ακόμη βήμα κοντά στον νεαντερταλισμό.
About the Author
