Η αδικία του να κυκλοφορεί ένας δίσκος στο τέλος μιας χρονιάς, είναι το ότι δύσκολα αφομοιώνεται από το κοινό, με αποτέλεσμα πολλές φορές να περάσει απαρατήρητος, σε ότι αφορά τις λογής λίστες με τα “καλύτερα της χρονιάς”.
Το πρώτο full length των Ghost, ονόματι “Opus Eponymous”, ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, οπότε θα είμαι σαφής εξ αρχής στην κριτική μου: μην προσπεράσετε σε καμία περίπτωση το εν λόγω album! Όχι, δε θα αλλάξει την κοσμοθεωρία σας και τον τρόπο που ακούτε μουσική, αλλά σίγουρα θα το ευχαριστηθείτε ξανά και ξανά (και ξανά)! Διότι η Σουηδία έκανε πάλι το θαύμα της και κυκλοφόρησε την πιο ψυχεδελική και άμεση δουλειά που οι Mercyful Fate δεν κυκλοφόρησαν ποτέ! Μην μπερδεύεστε. Δεν πρόκειται για μιμητές του King Diamond και της παρέας του, αλλά για λάτρεις των καλύτερων έργων τους, με δική τους προσωπικότητα. Όσοι αρέσκονται σε 80s ήχους και φοβούνται μη χαρακτηριστούν “οπισθοδρομικοί”, μπορούν να πανηγυρίσουν, καθώς οι Ghost είναι η απάντηση, μιας και παντρεύουν υπέροχα το παρελθόν με την retro αισθητική του σήμερα, δίδοντας βάρος στη (μυσταγωγική) μελωδία και στα ουσιώδη riff. Το concept των στίχων του συγκροτήματος είναι πέρα εις πέρα “σατανικό” (ουου, sixhundredsixtysix) και παρότι δε συναντώνται brutal φωνητικά στο cd, το αποτέλεσμα είναι όσο (ύπουλα) σκοτεινό πρέπει. Όχι, να τα ακούνε αυτά μερικές μπάντες που νομίζουν πως η “ατμόσφαιρα” είναι θέμα γρέζου! Το “Opus Eponymous” έχει την ικανότητα να σε κερδίζει ολοένα και περισσότερα μετά το πέρας κάθε ακρόασης. Την πρώτη φορά που το άκουσα, προβληματίστηκα για το εάν η μπάντα προσπαθεί πολύ για το αποτέλεσμα και τέλος πάντων το κατά πόσο είναι επιτηδευμένος ο ήχος της. Τη δεύτερη φορά συνειδητοποίησα πως έχω να κάνω με κάτι το ξεχωριστό, ενώ την τρίτη σιγουρεύτηκα πως πρόκειται για μια πραγματικά πολύ καλή κυκλοφορία. Την τέταρτη, την πέμπτη και την έκτη φορά, πάταγα το “play” από μόνος μου και τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, μετράω ήδη οκτώ ακροάσεις! Το μειονέκτημα του δίσκου είναι η μικρή διάρκεια που ίσα ίσα αγγίζει τα 35 λεπτά. Χάθηκε ρε παιδιά να ηχογραφήσετε ένα- δύο (εξίσου καλές) συνθέσεις ακόμα; Όπως και να έχει, ακούστε το, αποκτήστε το, ασχοληθείτε μαζί του και δε θα χάσετε. Και εάν η κόλαση παίζει τέτοιες μουσικές πλέον, κάτι μου λέει πως ο απόστολος Πέτρος (aka “πορτιέρης του παραδείσου”) θα βαράει μύγες για καιρό…
About the Author
