Περίεργη περίπτωση οι Cyber Cross. Δέκα συνθέσεις μετράει το “Mega Trip” και η μπάντα αλλάζει συχνά το μουσικό της προσωπείο. Ενώ στα πρώτα δύο κομμάτια έχουμε να κάνουμε με black/ death σχολής Rotting Christ (εποχής “Khronos”), ξαφνικά εμφανίζονται άμεσες επιρροές από Devin Townsend (εποχής “Infinity”), κάνοντας χρήση διαφόρων εφέ.
Αμέσως μετά δείχνουν να φλερτάρουν και με κάποια goth στοιχεία ενώ στη συνέχεια το συγκρότημα το γυρνάει σε μια πιο σύγχρονη μουσική προσέγγιση, που θυμίζει κάτι από Marilyn Manson (εποχής “Portrait of an American Family”). Και ενώ υπό άλλες συνθήκες όλο αυτό θα το ονόμαζα “αχταρμά”, στην προκειμένη περίπτωση, οι Cyber Cross, καταφέρνουν να μη χάσουν τη βάση του ήχου τους, άρα και την ταυτότητά τους. Με προβλημάτισε πάντως το “Mega Trip”, καθώς ναι μεν έχει αναμφισβήτητα χαρακτήρα, παρά τις εναλλαγές στο μουσικό ύφος, αλλά από την άλλη γίνεται κουραστικό από ένα σημείο και μετά, κάτι που οφείλεται στο ότι έχουν δώσει μεγαλύτερο βάρος στη μετάλλαξη των συνθέσεών τους παρά στην ποιότητά τους, εννοώντας πως ενώ ιδέες καλές υπάρχουν σε ολόκληρο το δίσκο, ίσως χρειαζόταν περισσότερη προσοχή στην απόδοσή τους. Παράλληλα και η παραγωγή έχει τα θέματά της, μιας και σε σημεία έπρεπε να είναι λιγότερο “απόκοσμη”, ενώ σε άλλα πιο “heavy” (το απαράδεκτο artwork δεν το σχολιάζω καν). Γενικά τα καλά υπερτερούν και το μεγαλύτερο ατού του “Mega Trip” είναι η λογική του (μουσικού) χαμαιλέοντα, που αφήνει το συγκρότημα να περιπλανηθεί σε ηχητικά μονοπάτια που άλλοι συνήθως δεν τολμούν. Και μόνο για αυτό αξίζει μια δόση προσοχής!
About the Author
