Μια ακόμη σεζόν φτάνει προς το τέλος της… Πολλά έγιναν από πέρυσι τέτοιο καιρό και ακόμα περισσότερα είναι αυτά που δεν έγιναν… Ας κάνουμε μια πρόχειρη ανασκόπηση όμως:
|
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it. |
|
{youtube}kMMkXvzTvYA|152|160|1{/youtube} Manic Street Preachers:“Nostalgic Pushead” |
Το γεγονός που μονοπώλησε τους έλληνες και εξακολουθεί να είναι πρώτη είδηση, είναι η οικονομική κρίση. Πρώτη φορά πάντως βλέπω ένα πλοίο να βυθίζεται τόσο αργά και βασανιστικά, ενώ παράλληλα ο καπετάνιος δεν έχει πάρει πρέφα…
Η μεγάλη και πολυήμερη διαδήλωση στο Σύνταγμα απασχόλησε αρκετά, αλλά όπως φαινόταν εξ αρχής, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα ωραιότατο πυροτέχνημα. Με μια πρόταση: μπυρίτσα, σουβλάκι, μούντζα και το βράδυ κουβεντούλα…
Στα θετικά, η καταδίκη του δολοφόνου του Αλέξη… Στα αρνητικά η επίδειξη δύναμης από τους ματατζήδες και η δήθεν μαγκιά που έλαβε χώρα στο Σύνταγμα. Είπαμε, οι συνταξιούχοι και οι φοιτητές είναι οι εχθροί της δημοκρατίας και η αστυνομία κάνει απλώς τη δουλειά της…
Το μεταναστευτικό τέθηκε πάλι σα ζήτημα, μιας και είναι γεγονός το ότι η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο… Στον αντίποδα, δε γνωρίζω πολλούς που θέλουν να δουλέψουν σε οικοδομές και χωράφια…
Το ανέκδοτο της σεζόν πάντως, ήταν τα αντικαπνιστικά μέτρα και δε νομίζω πως χρειάζεται άλλο σχολιασμό!
Αστείο ήταν επίσης όλο αυτό το πανηγύρι που ονομάστηκε “εξυγίανση του ποδοσφαίρου”… Ο Μπέος κάνει την πάπια σε ότι αφορά τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους, ο Κούγιας το παίζει αθώα περιστέρα, ο Πατέρας μετράει τα κέρδη του, ενώ ο Μαρινάκης κάνει πρόβα στον καθρέφτη το γέλιο του Κόκκαλη…
Πιο πρόσφατα είχαμε τον τραμπουκισμό των οδηγών ταξί. Δε νομίζω πως υπάρχει λόγος να επαναλάβω το πόσο ανόητο είναι το να ταλαιπωρείς τους ίδιους σου τους πελάτες.
Επίσης, η εναπόθεση λαδιού στο δρόμο αποτελεί απόπειρα ανθρωποκτονίας και εκεί είναι που φάνηκε το αληθινό επίπεδό τους. Η κίτρινη φυλή έχασε όποιο δίκιο και εάν είχε με τη στάση της και δύσκολα θα το ξαναβρεί.
Στο συναυλιακό τομέα, είχαμε Roger Waters, Bon Jovi, Iron Maiden και γενικά πληθώρα συναυλιών. Κρίμα που πολλά ονόματα τα είχαμε ξαναδεί και ακόμη πιο κρίμα που κάποια live είχαν λίγο κόσμο σε αντίθεση με άλλα που απλά έφεραν το “όνομα” (αλλά όχι τη “χάρη”).
Στα της μουσικής καθαυτής δε θα επεκταθώ, μιας και αναλυτικά θα τα δούμε στο τέλος της χρονιάς…
Σε προσωπικό πάντως επίπεδο, το σημαντικότερο που έμαθα φέτος είναι πως στο δημοσιογραφικό (ναι, ναι ξέρω, άχαρη λέξη) metal χώρο υπάρχουν περισσότεροι μαλάκες από ότι περίμενα…
Δημοσιεύθηκε στις 22/08/11
ΥΓ επίσης, μέσα στη σεζόν που πέρασε, το Rockway ανανεώθηκε, απέκτησε πολλούς νέους φίλους (όπως φυσικά και εχθρούς για τον ίδιο λόγο) και γενικά συνεχίζει ακάθεκτο την πορεία του… thanks for the support!
About the Author
