Χαμός έχει γίνει με το reunion των Black Sabbath και είναι δεδομένη η επιτυχία που θα έχει η εμφάνισή τους στο φετινό Rockwave. Το όνειρο χιλιάδων metalheads θα γίνει πραγματικότητα… για μια ακόμη φορά.
|
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it. |
|
{youtube}brNT4udwWUA|152|160|1{/youtube} Ozzy Osbourne Live 1982:“I Don’t Know” |
Τώρα ξέρω πως θα πικράνω πολλούς από εσάς, αλλά καλό είναι καμιά φορά να λέμε κάποια πράγματα με το όνομά τους. Είμαι άραγε ο μόνος που δε βλέπει με καλό μάτι αυτό το reunion; Καταρχάς, πιστεύω ακράδαντα πως αποκλείεται οι Sabbath να κυκλοφορήσουν κάτι αντάξιο του παρελθόντος τους, άσχετα με το εάν θα λατρευτεί και θα πουλήσει λόγω του ονόματος που θα φέρει. Και μην πει κανείς για τους Heaven & Hell, διότι ανάθεμα και εάν γνωρίζουν οι περισσότεροι έστω τρεις τίτλους από το “The Devil You Know”! Όλοι πετούσαν κομφετί όταν βγήκε στην αγορά και λίγο καιρό μετά έπιασε σκόνη στο ράφι…
Είναι αυτός ο άκρατος ενθουσιασμός που διακατέχει όλους τους metalheads που μας κάνει καλούς πελάτες… Διότι το μαγαζί των Black Sabbath ξέρει τι κάνει! Ανά λίγα χρόνια, επαναδραστηριοποιείται και περιοδεύει με διαφορετικά προσχήματα, κάνοντας sold out. Και εννοείται πως οι οπαδοί είναι καταχαρούμενοι, όπως ήμουν και εγώ όταν τους πρωτοείδα μερικά χρόνια πριν, πάλι στη Μαλακάσα. Το κύριο ερώτημα μου όμως είναι: τι έχουν να προσφέρουν πλέον σα μπάντα ύστερα από τόσα χρόνια;
Ναι, οι Black Sabbath είναι το metal, αλλά έως πότε θα βρίσκουμε δικαιολογίες για να ξεχνάμε οτιδήποτε μεσολάβησε από τη φυγή του Ozzy και μετά; Πέρα από διάσπαρτα καλά album (και ένα- δύο κορυφαία για το είδος), τι ακριβώς κάνει το μέσο μεταλά να ελπίζει σε μια δισκογραφική επάνοδο του σχήματος; Δε θα τολμούσα ποτέ να αμφισβητήσω το τι έχει προσφέρει το κάθε μέλος ξεχωριστά, αλλά το όλο θέμα με τα reunion (είτε με το ίδιο, είτε με διαφορετικό brand name) με έχει κουράσει…
Και φυσικά, δεν υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να πιστεύει πως όλο αυτό γίνεται για χάρη της μουσικής… Κάθε κίνηση είναι στρατηγικά σχεδιασμένη για να αποφέρει χρήματα και για αυτό και οι Heaven & Hell ήταν κάτι σαν πυροτέχνημα, με πολλές εμφανίσεις και ένα album, καλό μεν αλλά… Αυτά τα καταραμένα τα χρήματα σε κάνουν να ξεχνάς τους λόγους που κάποτε δε μιλιόσουν με τα υπόλοιπα μέλη και πάντα υποχωρείς. Τουλάχιστον χαίρονται οι οπαδοί, άσχετα εάν η όλη συναλλαγή απέχει παρασάγγας από το θέμα “τέχνη”.
Επίσης, με στεναχωρεί σφόδρα το γεγονός πως η φετινή επανένωση των Sabbath δε θα γινόταν απαραίτητα, άπαξ και δε μας είχε αποχαιρετίσει ο (τεράστιος) Dio. Είναι σαν να σκέφτηκαν πως από τη στιγμή που το ένα πείραμα απέτυχε, ελέω πρώιμης επίσκεψης του grim reaper, καλό είναι να προχωρήσουν στο επόμενο. Μαγαζί σας λέω, από τα λίγα… Και πιστέψτε με, το επισκέπτομαι και εγώ πολύ συχνά και το πιθανότερο να βρίσκομαι την πρώτη Ιουλίου στη Μαλακάσα. Το ότι είμαι πελάτης δεν αναιρεί το ότι οι Black Sabbath έχουν αποτινάξει το οτιδήποτε ρομαντικό είχαν σα μουσικοί όταν, άθελά τους, αποτέλεσαν την αφετηρία ενός νέου κινήματος.
Όσο και εάν είμαι πολέμιος όσων περιοδεύουν μη έχοντας κάποιο δίσκο, οφείλω να παραδεχτώ πως προτιμώ χίλιες φορές να κάτσουν οι Sabbath στα αυγά τους και να μην ηχογραφήσουν κάτι, παρά να κυκλοφορήσουν κάτι που θα το μετανιώσουμε όλοι μαζί. Επίσης, ελπίζω ύστερα και από το reunion να σκεφτούν σιγά σιγά την πιθανότητα να αποσυρθούν, με ψηλά το κεφάλι (όπως τους αρμόζει δηλαδή) και να σταματήσουν να αναλώνονται σε άνευ λόγου επανασυνδέσεις! Όχι τίποτα άλλο, αλλά ο πιο αδικημένος τραγουδιστής που πέρασε από το σχήμα (ο Tony Martin φυσικά) θα έχει κάθε δίκιο να παραπονιέται που δεν έχει προγραμματιστεί για του χρόνου ένα επετειακό tour για τη συμπλήρωση 25 χρόνων από το “The Eternal Idol”!
Δημοσιεύθηκε στις 19/12/11
ΥΓ καλά να περάσετε τις γιορτινές μέρες που ακολουθούν και άπαξ και είναι να πάρετε ένα δώρο σε κάποιο μουσικόφιλο, μην ξεχνάτε πως τα cd κυκλοφορούν ακόμα και δεν είναι τα πάντα πλέον σε digital μορφή…
About the Author
