Ποιος άραγε θα περίμενε ότι τις μέρες της άδειάς του δε θα μπορεί να κινήσει το αυτοκίνητό του, λόγω των απεργιών που πραγματοποιούν οι ιδιοκτήτες φορτηγών και βυτιοφόρων. Και δεν είναι μόνο αυτοί οι χαμένοι.
Σκεφτείτε πόσοι έχουν πάει ήδη κάπου διακοπές και έχουν εγκλωβιστεί εκεί, λόγω έλλειψης καυσίμων, όντας απλοί παρατηρητές των καταστάσεων. Και να έχεις μέρες να διαθέσεις, ας πάει στα κομμάτια. Άμα πρέπει να γυρίσεις σώνει και καλά στην καθημερινότητά σου, τι κάνεις; Δυστυχώς όλα αυτά είναι θέματα που βρίσκουν όλους τους ενδιάμεσους να τραβάνε το λούκι καθώς από τη μια οι απεργοί αγωνίζονται για τους δικούς τους λόγους και από την άλλη οι κυβερνώντες απλώς βαυκαλίζονται. Ποιο ακριβώς το νόημα να ταλαιπωρηθεί τόσος κόσμος και να μη γίνει τίποτα; Διότι, όπως όλοι γνωρίζουμε, η πιθανότερη έκβαση σε ένα τέτοιο ζήτημα στην Ελλάδα, είναι ο μερικός συμβιβασμός και η επικράτηση των όποιων μέτρων θέλει να επιβάλλει η κυβέρνηση. Α, συγγνώμη, ξέχασα… Δεν τα περνούν αυτοί ουσιαστικά, απλώς είναι αναγκασμένοι επειδή τους πιέζει η υπόλοιπη Ευρώπη.
Ιστορίες για αγρίους δηλαδή σε μια ήδη παρηκμασμένη χώρα. Τρία πράγματα μας έχουν μείνει μονάχα σα λαός. Ο τουρισμός, οι θάλασσες και η Τζούλια. Το πρώτο εξαϋλώνεται σιγά σιγά, μιας και φροντίζουμε κάθε χρόνο να υπενθυμίζουμε το πόσο τριτοκοσμικοί είμαστε, το δεύτερο απομακρύνεται, καθώς καθίσταται πλέον δυσπρόσιτο σε ότι αφορά τη μεταφορά, ενώ το τρίτο βρίσκεται σε σχετική ύφεση, μιας και έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που εθεάθη ντυμένη, με αποτέλεσμα να μην εκπλήσσεται πλέον ο κόσμος. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά εκατοντάδες φαντάροι σε όλη τη χώρα ξημεροβραδιάζονται στα στρατόπεδα μήπως τη δουν από κοντά, αλλά αυτή πήγε μια φορά μονάχα στο Πολεμικό Μουσείο και πάπαλα. Ποιος ξέρει, μπορεί στο μέλλον ο υιός Ζαγορίτης, να την πάει και αλλού. Σαν περιοδεία ένα πράγμα. Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να βρεθούν καύσιμα, οπότε επανερχόμαστε στο ίδιο ζήτημα.
Πάντως εγώ ήμουν από τους τυχερούς που ξεκουράστηκε για μια εβδομάδα, χωρίς να χρειαστεί βενζίνη. Πήγα στην Κύθνο αποφεύγοντας να πάρω το αμάξι μου και προφανώς μου βγήκε σε καλό. Το νησί πανέμορφο και το συνιστώ, ενώ οι παραλίες του πεντακάθαρες και οι ντόπιοι ευγενέστατοι. Το μελανό σημείο του νησιού, που χαλάει κατά πολύ την ευρύτερη εικόνα, είναι οι μεζονέτες διάφορων νεόπλουτων που έχουν κατακλύσει μεγάλο μέρος της Κύθνου. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να έχεις μια εξοχική κατοικία, ειδικά δε, σε ένα τόσο όμορφο μέρος, αλλά η συνεχής χρήση φουσκωτών και βενζινοκίνητων για τη μεταφορά της εκάστοτε οικογένειας από κόλπο σε κόλπο είναι τουλάχιστον αστεία. Πάμπολλες φορές έγινα μάρτυρας καταστάσεων όπου ο ηλιοκαμένος εξηντάρης προσέγγιζε την ακτή, αδιαφορώντας φυσικά για τυχόν σημαδούρες προκειμένου να φέρει όσο πιο κοντά την είκοσι τουλάχιστον χρόνια μικρότερη, συντροφιά του. Και μιλώντας με διάφορους κατοίκους του νησιού, έμαθα πως αυτό αποτελεί μόνιμο φαινόμενο το καλοκαίρι και ότι στην ουσία έτσι όπως πάει, σε δύο με τρία χρόνια τα νερά δε θα είναι το ίδιο καθαρά. Ρε σεις νεόπλουτοι και προνομιούχοι, αφήστε κανένα μέρος και για εμάς να ησυχάζουμε. Μη μυριστείτε κάποιο εν δυνάμει θέρετρο, το κατακλύζετε! Είστε και πολλοί πανάθεμά σας! Και όσο για εσάς που αναρωτιέστε, αυτοί πάντα θα έχουν βενζίνη…
About the Author
