“Μας έχουν για ηλίθιους οι manager του εξωτερικού, γιατί από μόνοι μας ανεβάζουμε τις τιμές των συναυλιών…”
Χρήστο, αν και φαντάζομαι θα είναι δύσκολο, θέλω για αρχή να μου δώσεις ένα σύντομο βιογραφικό της πολύχρονης πορείας σου…
Κοίτα, για να μη μακρηγορήσω όντως, θα δανειστώ ως ενός σημείου ένα κείμενο που είχα γράψει που αφορούσε την προώθηση ενός event στο οποίο συμμετείχα… Η σχέση μου με τη μουσική λοιπόν κρίνεται ως ιδιαίτερη και ξεκινάει από εννέα χρονών που την ερωτεύτηκα πρωτίστως ως ακροατής και στην πορεία ως συλλέκτης βινυλίων και cd. Με την πάροδο του χρόνου κατάφερα και έκανα τα όνειρά μου πραγματικότητα, συμμετέχοντας ενεργά από το 1979 μέχρι σήμερα σε έξι μπάντες, ενώ από το 1989 και έπειτα έγινα φωτορεπόρτερ καλύπτοντας συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Το 1993 ξεκίνησα παράλληλα να γράφω για μουσική σε μεγάλα εγχώρια έντυπα και από το 1995 παίζω μουσική σε μαγαζιά.
Εδώ και 33 χρόνια λοιπόν, είσαι με κάθε τρόπο στο χώρο…
Ακριβώς! Η μουσική είναι γύρω από τη ζωή μου! Βρίσκεται σε ότι και εάν κάνω!
Ποια είναι μέχρι στιγμής η μεγαλύτερη συναυλιακή εμπειρία που είχες;
Τι με ρωτάς τώρα… Πρέπει να έχω δει πάνω από 6000 live (σ.σ. !!!)… Κοίτα, οφείλω να πω τους Camel στο Ρόδον το 2000. Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ αυτή τη συναυλία. Τέτοια συναισθηματική φόρτιση δεν έχω ξαναζήσει ποτέ στη ζωή μου. Σκέψου πως ο ίδιος ο Andrew Latimer έβαλε τα κλάματα στο τέλος! Τέτοια υποδοχή και αποδοχή δεν είχε ξαναδεί!
Υπάρχει κάποιο απωθημένο που δεν έχεις δει ακόμα live;
Έχουν λιγοστέψει με τα χρόνια η αλήθεια είναι, αλλά εξακολουθώ να έχω. Καταρχάς Van Halen! Θέλω να τους δω οπωσδήποτε! Φέτος που έκαναν reunion δε θα μου ξεφύγουν! Επίσης θα ήθελα να δω τον Frank Marino, είτε μόνο του, είτε με τους Mahogany Rush, σίγουρα τους Grand Funk και για την ιστορία, Rush.
Το hard rock στην Ελλάδα είχε πέσει πολύ και για αρκετά χρόνια… τώρα σιγά σιγά ανεβαίνει…
Ναι, είχε πέσει όντως. Από το 2007 και μετά βέβαια έχει μια άνοδο γενικά. Αυτό οφείλεται κατ’ εμέ στην κυκλική ροή των πραγμάτων. Όλα γυρίζουν και επανέρχονται και τελικά τίποτα δεν ξεχνιέται! Επίσης βοήθησε το ότι η Σκανδιναβία, η οποία πετάει τη σκούφια της για παλιό κλασικό 70s hard rock, έχει γίνει πλέον μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις στο σκληρό ήχο!
Πως βλέπεις τις διοργανώτριες εταιρείες στη χώρα μας; Ποια η άποψή σου;
Καταρχάς να σου πω πως δε θα μπορούσα να σηκώσω μπαϊράκι και να εναντιωθώ πλήρως στις εταιρείες με τις οποίες συνεργάζομαι. Παρόλα αυτά, πρέπει να είμαστε και ειλικρινείς! Είναι πάρα πολλά αυτά που πρέπει να αλλάξουν ακόμα στη χώρα μας σε ότι αφορά τις συναυλίες! Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια κρίση και τα εισιτήρια να παραμένουν υψηλά, ακριβότερα μάλιστα από αυτά της υπόλοιπης Ευρώπης και της Αμερικής! Πηγαίνω πολύ συχνά έξω και βλέπω τις διαφορές…
Ναι, αλλά οι εταιρείες υποστηρίζουν πως το κόστος ανεβαίνει επειδή είμαστε πιο μακριά από άλλες χώρες και χρειάζεται αεροπλάνο…
Όντως είμαστε στο νοτιότερο και ανατολικότερο άκρο της Ευρώπης και αυτό δημιουργεί προβλήματα, μιας και εάν μια περιοδεία δεν περνάει ούτως ή άλως από τις βαλκανικές χώρες, υπάρχει όντως θέμα με τη μετακίνηση. Το κοινό μυστικό όμως, που το ξέρουμε όλοι πλέον, είναι η δημοπρασία που γίνεται ανάμεσα στους εγχώριους διοργανωτές, κάτι το οποίο αποτελεί και πατέντα της Ελλάδας! Δε νοείται στο εξωτερικό το να πέφτουν διάφορες τιμές στο τραπέζι προκειμένου η μία εταιρεία να “αρπάξει” από την άλλη το όνομα που την ενδιαφέρει κτλ. Μας έχουν για ηλίθιους οι manager, γιατί από μόνοι μας ανεβάζουμε τις τιμές! Τραγικό;
Εντελώς… Το θέμα είναι όμως πως παρόλο που όλη αυτήν την ιστορία την ξέρουν πλέον και οι πέτρες, οι αρμόδιοι το συνεχίζουν…
Κλασικά ο καθένας θέλει να βγάλει το μάτι του άλλου… Ελλαδάρα! Γενικά όλα έτσι λειτουργούν εδώ πέρα! Σκέψου πως και ακόμη μεταξύ φωτορεπόρτερ, υπάρχει ανταγωνισμός και ο ένας προσπαθεί να θάψει τον άλλον, τι να λέμε τώρα… Αυτή είναι η μαλακία που μας δέρνει! Είμαστε ικανοί για τα καλύτερα, αλλά και για τα χειρότερα!
Εάν σταματούσε αυτή η άτυπη δημοπρασία, πόσο λες να κατέβαιναν οι τιμές;
Πιστεύω πως θα γλιτώναμε σίγουρα ένα δεκάευρω, κατά μέσο όρο και αυτό θα λειτουργούσε καλύτερα και για τα live, μιας και θα πήγαινε περισσότερος κόσμος!
Ποια η άποψή σου σε ότι αφορά το επίπεδο της διοργάνωσης στην Ελλάδα;
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, έχουμε αναπτυχθεί σε αυτόν τον τομέα. Εάν με ρωτούσες το ίδιο πράγμα δέκα χρόνια πριν, θα σου έλεγα πως είμαστε Ουγκάντα! Εάν με ρωτούσες πέντε χρόνια πριν, θα σου έλεγα πως είμαστε ακόμα πίσω, αλλά σε καλό δρόμο. Πλέον θεωρώ πως έχουν φτιάξει πολλά πράγματα σε ότι αφορά τις εγκαταστάσεις, τον τόπο και τον τρόπο διεξαγωγής συναυλιών και οι διοργανώτριες σέβονται πια τον καταναλωτή. Βέβαια έχουμε ακόμα αρκετά ψωμιά να φάμε έως ότου φτάσουμε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά καλό είναι να λέμε και μερικά θετικά!
Άρα είμαστε σε καλό επίπεδο…
Βαδίζουμε σωστά και σταθερά, αλλά δυστυχώς αργά…
Links:
http://www.livephotographs.com/
http://www.myspace.com/kissadjekian
About the Author
