Άλλη μια ξεχωριστή εγχώρια κυκλοφορία για φέτος…
“Ξεχωριστή” διότι το μουσικό ποιόν της μπάντας αποκλίνει από την πεπατημένη και προσφέρει κάτι το διαφορετικό.
Ανατολίτικα στοιχεία, παραδοσιακά όργανα παντός τύπου, rock αισθητική και ινστρουμενταλικός λυρισμός καθόλη τη διάρκεια του album, είναι τα χαρακτηριστικά που απαρτίζουν το ντεμπούτο των The Damnation Project, που από το demo τους κιόλας είχαν αφήσει ιδιαίτερα καλές εντυπώσεις. Προσθέστε και κάτι από Pink Floyd και γενικά ολίγον (έως αρκετό) από prog, και θα έχετε μια πληρέστερη εικόνα για το τι θα ακούσετε.
Η ethnic προσέγγιση είναι τόσο άρτια δοσμένη που πραγματικά σε ταξιδεύει, ενώ διάφορα μουσικά περάσματα, μου θύμισαν του πολυαγαπημένους μου Άβατον. Αναμφισβήτητα, το σχήμα παράγει Τέχνη (ναι, ναι το “T” κεφαλαίο) η οποία μπορεί να ακολουθηθεί από λογής ακροατές, μιας και rock και ethnic (προσοχή, όχι folk) συνδυάζονται ιδιαίτερα πετυχημένα. Και για να μην το κουράζουμε άλλο, συνθετικά ο δίσκος είναι καταπληκτικός!
Δυστυχώς υπάρχουν και δύο μελανά σημεία, που με κρατούν στο να αφεθώ σε μια διθυραμβική κριτική… Καταρχάς, η παραγωγή είναι αρκετά “άδεια”, θυμίζοντας δουλειές εγχώριων συγκροτημάτων των late 90s και early 00s, κάτι που εν έτει 2012 δε μπορώ να δεχτώ. Επίσης, τα φωνητικά και γενικά οι ερμηνείες δεν πληρούν τα πραγματικά υψηλά στάνταρ των τραγουδιών, με αποτέλεσμα να φαίνονται “λίγα”.
Συνοψίζοντας λοιπόν, το ντεμπούτο album των The Damnation Project είναι ένα από τα αρτιότερα μουσικά εδέσματα που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό, και σίγουρα δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο, αλλά από την άλλη θεωρώ πως χρειαζόταν περισσότερη δουλειά σε κάποιους τομείς, διότι κακά τα ψέματα, πλέον δεν αρκούν μονάχα οι καλές ιδέες.
About the Author
