Έχω καταναλώσει τόνους ιντερνετικής μελάνης σχολιάζοντας αρνητικά την Didi και τις συναυλίες της…
Ε, αυτήν τη φορά όμως δε γίνεται να μη σχολιάσω και εμάς (πληθυντικός ευγενείας), τα μουσικά τομάρια, που με το ξεκίνησαν οι ανακοινώσεις για το φετινό Rockwave, κάναμε διαδικτυακό ντου στην εταιρεία και βάλαμε χέρι για τις όποιες επιλογές της…
Διάβασα ποικίλα σχόλια, τα περισσότερα γεμάτο χολή, αλλά αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι η αφέλεια μερικών, προτείνοντας αυτό που θα ήθελαν να δουν, δίχως όμως να σκεφτούν το αυτονόητο: ένα festival δεν διοργανώνεται έτσι…
Κάποιοι έλεγαν για Ghost, κάποιοι για Rammstein, κάποιοι για Gojira, κάποιοι για Korn κτλ κτλ… Βρε όρνεα, όταν αυτά τα ονόματα είχαν έρθει Ελλάδα, δεν έκοψαν ούτε καν τα αναμενόμενα εισιτήρια και θέλετε να ξαναέρθουν;
Όχι βλάκα ελληνάρα, δε θα σου φέρει κανείς πλέον το “σύγχρονο μεγάλο όνομα” που τόσο θες, διότι εσύ ούτως ή άλλως θα προτιμήσεις να πας στους Iron Maiden, στους Scorpions και στους James. Και ΟΧΙ, δεν είναι κακό να βλέπεις 34 φορές το κάθε σχήμα, αλλά είναι βλακώδες να αποζητάς και κάτι “άλλο”, το όποιο όταν επιτέλους σκάσει μύτη στην Ελλάδα, ΔΕ ΘΑ ΠΑΣ!
Διότι είμαστε όλοι λόγια και τίποτα παραπάνω! ΝΑΙ, έχουμε ακριβά εισιτήρια κατά περιπτώσεις, αλλά αποδεδειγμένα πλέον, ακόμα και όταν οι τιμές πέφτουν, εμείς το χαβά μας!
Πάμπολλες συναυλίες έγιναν φέτος που δεν είχαν καλή προσέλευση. Αυτές που πήγαν κάπως καλύτερα είναι μετρημένες στα δάκτυλα.
Επίσης, μην ξεχνάτε πως πολλές μπάντες φοβούνται να έρθουν Ελλάδα, ελέω κρίσης κτλ κτλ, ενώ παράλληλα οι αμοιβές κάποιων group έχουν φτάσει τα ύψη. Θα μου πείτε βέβαια πως στο εξωτερικό οι διοργανωτές πληρώνουν και τα βγάζουν τα λεφτά τους. Ε, εδώ δεν παίζει κάτι τέτοιο! Δεν υπάρχει λόγος ρίσκου πια! Δε θα κάτσει ο άλλος να περιμένει τον ελληνάρα να σηκωθεί από τον καναπέ του, να δώσει λεφτά και να πάει μέχρι τη Μαλακάσα.
Όσο για εκείνους που πέφτουν στην παγίδα των συγκρίσεων με το “Heavy By the Sea”… παίδες, ξυπνήστε! Πάλι Slayer θα δείτε, οι οποίοι δεν έχουν κυκλοφορήσει και τίποτα! Δεν είναι ότι σκάει κάποιο “μεγάλο” όνομα που δεν έχει ξαναέρθει! Απλά, μέσα στη δίνη των κολλημάτων σας, δε βλέπετε μπροστά σας…
Σίγουρα οι Down αποτελούν κίνητρο, αλλά εξακολουθώ να μη βλέπω κάτι “φρέσκο” (πλην των Kvelertak), μιας και οι (σπουδαίοι και αγαπητοί) Rotting Christ είναι μεν “εγγύηση”, αλλά συνάμα κάκιστη επιλογή για festival, σε ανοιχτό χώρο.
Θέλουμε να βλέπουμε συνέχεια τους ίδιους λέμε! Σκίζουμε όλοι τα ιμάτιά μας για να δούμε έναν Roger Waters να τρολάρει όλον τον πλανήτη, και παράλληλα έχουμε το θράσος να “προτείνουμε” ονόματα κιόλας! Βρε ουστ!
Και η ενδοχώρια παρωπιδική αντιμετώπιση των -και καλά- heavy ακροατών, σε σχέση με τα μη- metal ονόματα, δείχνει (δυστυχώς) την άγνοια μίας ολόκληρης μουσικής φυλής. ΟΧΙ ρε φίλε, οι Septic Flesh, όσο μπαντάρα και να είναι, δεν είναι μεγαλύτερο όνομα από τους Dead Can Dance… Τι να κάνουμε τώρα δηλαδή; Ξύδι!
About the Author
