Θεωρώ τον Roland Grapow ως έναν από τους πιο ταλαντούχους συνθέτες στη ιστορία του μελωδικού power. Η δουλειά του με τους Helloween ήταν εξαιρετική, οι solo δίσκοι του ήταν αξιοπρεπέστατοι, ενώ με τους Masterplan απέδειξε πως η power σκηνή δεν έχει παραδώσει ακόμα (όλα) τα όπλα.
Το πέμπτο full length των Masterplan βρίσκει τον Rick Altzi (At Vance) πίσω από το μικρόφωνο. Σίγουρα δύσκολο να αντικαθιστάς τον Jorn Lande, μιας και οι ερμηνείες του στα πρώτα δύο album ήταν απίστευτες, από την άλλη όμως ο ίδιος είχε δείξει σημεία φθοράς και επανάληψης (κάτι που φάνηκε περίτρανα στο “Time to Be King”), οπότε μια αλλαγή μπορεί και να συντελέσει θετικά.
Να υπενθυμίσω πως για ένα φεγγάρι (το οποίο ονομάστηκε “MKII”), τα φωνητικά είχε αναλάβει ο συμπαθέστατος Mike DiMeo. Έτσι λοιπόν, ο Altzi αποτελεί τον τρίτο frontman της μπάντας μέσα σε πέντε δίσκους. Μπάχαλο, some might say…
Το “Novum Initium” φιλοξενεί και άλλα νέα μέλη όμως! Στα drums βρίσκεται ο Martin Skaroupka (Cradle of Filth, Mantas), ενώ στο μπάσο συναντάμε τον Jari Kainulainen (Devil’s Train, ex- Stratovarius, ex- Evergrey). Οι μόνοι “παλαιοί” είναι οι Roland Grapow (κιθάρες) και Axel Mackenrott (keyboards).
Η νέα αρχή που θέλουν να (ξανα)κάνουν οι Masterplan είναι ίσως και η πιο δύσκολη, μιας και έχοντας υποστεί τόσο μεγάλη τριβή ελέω των αλλαγών σε σημαντικά πόστα, καλούνται τώρα να αποδείξουν πως το “μπαμ” που έγινε με τα “Masterplan” και “Aeronautics” (2003 και 2005 αντίστοιχα), δεν ήταν τυχαίο.
Η επιλογή του Rick Altzi είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, μιας και προσδίδει μια άλλου τύπου χροιά στις ερμηνείες, μην προσπαθώντας να μιμηθεί τον κύριο προκάτοχό του. Επίσης, η ένταξη του Matin Skaroupka δεν περνάει απαρατήρητη (όχι πως με χάλαγε ο Terrana), με τα κατά καιρούς έξυπνα ρυθμικά του να κλέβουν σε στιγμές την παράσταση.
Το “Novum Initum” είναι σαφώς το πιο “σκοτεινό” album των Masterplan και συνάμα το πιο πολύπλευρο, με τα τραχιά φωνητικά του Altzi να δένουν απρόσμενα με τα μελωδικά θέματα του Grapow, θυμίζοντας σε πολλά σημεία Symphony X.
Ο δίσκος είναι γεμάτος καλές στιγμές, οι οποίες ναι μεν δεν ακολουθούν την ίδια ακριβώς ρότα των πρώτων δουλειών τους, από την άλλη όμως περνούν το μήνυμα πως το group θέλει να κοιτάξει μπροστά και να αφήσει τη μανιέρα της επανάληψης και την προβλεψιμότητα που χαρακτήριζε το “Time to Be King”. Όχι ρε παίδες, δε θα ακούσετε κάτι παντελώς διαφορετικό, απλά με δεδομένες τις τόσες αλλαγές στο line up, εύλογα ο ήχος έχει επηρεαστεί, με το συγκρότημα να εναγκαλίζεται νοοτροπίες που μέχρι πρότινος αγνοούσαν οι συνθέσεις τους.
Η νέα σελίδα των Masterplan τους αποκόπτει με το παρελθόν, δίχως όμως να τους αποξενώνει από δαύτο, παρουσιάζοντας ένα σχετικά διαφορετικό πρόσωπο, δηλώνοντας συνάμα παρόν στη νέα (μουσική) τάξη πραγμάτων που θέλει το power περισσότερο εγκεφαλικό και λιγότερο “τραλαλά”.
About the Author
