Κάθομαι μπροστά στην επίπεδη οθόνη του ηλεκτρονικού μου υπολογιστή μετρώντας μελανιές και εκδορές. Όχι, δεν έπεσα θύμα δολοφονικού χτυπήματος τους ελληνικού παρακράτους. Πήγα σε μια από τις μεγαλειώδεις συναυλίες των Deus Ex Machina.
Από νωρίς εκεί λόγω δικού μου λάθους και λίγο λόγω καθυστέρησης, μετά από κάποιες μπίρες και το κλασικό σταμάτημα στο merchandising, γύρω στις 22.35, οι Clerks’ Conspiracy ανέβηκαν τη σκηνή να μας παρουσιάσουν το ομώνυμο ντεμπούτο album τους.
Το κουαρτέτο, έχοντας έμπειρους μουσικούς στις τάξεις του (βλέπε Ziggy Was) και ιδιαίτερη μουσική ανησυχία, έβαλε κάτω τα χαρτιά και τα ανακάτεψε. Τραγούδια γραμμένα στα Ισπανικά, λίγο punk, λίγο funk, πολύ rock και κόσμος που προσπαθούσε να καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτοί οι τύποι.
Ναι, αρέσανε και αυτό το καταλαβαίνει κανείς από το θερμό χειροκρότημα στο τέλος κάθε κομματιού.
Χρόνια στο κουρμπέτι ο Πάνος, ακομπλεξάριστος, υπερκινητικός και ουδόλως ενοχλημένος από το μεγάλο κενό μπροστά από τη σκηνή, αν και το μέρος έσφυζε ήδη από ζωή.
Ο Λάμπρος με το Morley πετάλι στο μπάσο να δίνει λίγο διαστημική νότα στο όλο σχέδιο και μια μουσική που σε κάνει αυτόματα να κουνηθείς.
Αν και η φωνή ήταν πολύ θαμμένη στα υπόλοιπα σε γενικές γραμμές, η εμφάνιση ήταν καλή και αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον, όταν όλοι μας θα έχουμε εμπεδώσει καλύτερα τις μουσικές τους.
Όσο έπαιζαν οι κλητήρες έλεγα σε έναν φίλο ότι θα είμαι ήσυχος, γιατί φοβάμαι μην τραυματίσω το τσακισμένο δεξί μου χέρι, αλλά οι Deus Ex Machina με έκαναν γρήγορα να ξεχάσω.
Ήδη από νωρίς με το καινούργιο “Too Late” ήθελα να κατέβω στο κάτω διάζωμα και να τρέξω γύρω γύρω και με το άκουσμα του “Different” λύγισα. Η πολεμική ανταπόκριση μόλις είχε αρχίσει, με αγκωνιές και κλωτσιές να δίνουν και να παίρνουν και όλοι μας να ουρλιάζουμε σαν να μην υπάρχει αύριο τους στίχους, δημιουργώντας κατ’ ουσίαν backup vocals στη συναυλία.
“Greedy”, “Lovesong”, “Chase me” και η αδρεναλίνη έχει μπει για πλάκα στο βαθύ κόκκινο.
“Μπασταρδοκρατία”, “Execute”, “Insight” ξύλο ανελέητο, αλλά φιλικής κοπής, με τους συναγωνιστές στο ρινγκ του ΑΝ να αγκαλιαζόμαστε δείχνοντας απουσία δόλου στα μπουνίδια, stage divings κάποια όχι τόσο πετυχημένα, όμως η προσπάθεια μετράει.
Ένας Σταύρος από τα ταβάνια στα πατώματα συνεχώς, με το σχήμα να δείχνει και πάλι πως αν ακούς έστω και λίγο rock, και δεν έχεις δει live τους Deus Ex Machina, πρέπει σύντομα και οπωσδήποτε να διορθώσεις το λάθος σου.
Κάποιος σε όλη τη διάρκεια σχεδόν του live, ζητούσε απεγνωσμένα το “Inspiration”, το οποίο όταν ήρθε έφερε έναν καταστροφικό σίφουνα στις μπροστά σειρές. Το μικρόφωνο δεν είχε ποτέ μόνο το στόμα του Σταύρου να φιλοξενεί αφού ήμασταν συνεχώς τουλάχιστον 7-8 άτομα γύρω του.
“Insight”, “Crime”, “The Sound Of Liberation”, “Deeper” και ακόμα περισσότερα από το νέο album (είναι καλό, μάγκες, ασημώστε σας λέω), τα οποία είναι θαύμα που θυμάμαι (δεν έχω λάβει ακόμα την όμορφη φωτογραφία της setlist), αφού καθ’ όλη τη διάρκεια ήμουν στην καρδιά του θηρίου.
“Streets on Fire” αφιερωμένο σε όσους είναι στο δρόμο και έγινε και η χάρη ενός ακόμα συναγωνιστή να ακουστεί το “Iraq n roll” και μιμούμενος τον frontman της μπάντας κολύμπησα και εγώ στα χέρια των φίλων που με τριγύριζαν.
Για τέλος, ο Σταύρος φωνάζει “όλοι πάνω” και αμέσως η σκηνή γεμίζει κόσμο και εκείνος κατεβαίνει κάτω για να αρχίσει ένα χαμός με τον παλαιό ύμνο των Αδιέξοδο “38mm”. Ότι αέρας είχε απομείνει στα πνευμόνια μας χρησιμοποιήθηκε για να φωνάξουμε τους στίχους του τραγουδιού, του οποίου το τέλος βρήκε τον Σταύρο να σκουπίζει τα πατώματα ζητώντας ΕΚΔΙΚΗΣΗ!
Δεν υπάρχει ναρκωτικό πιο γλυκό από τη μουσική, τίποτα πιο όμορφο από μια δυνατή συναυλία!
Πάω να βάλω πάγο στους μώλωπες. Τα λέμε στην επόμενη “μάχη”!
DEUS EX MACHINA setlist
Wired
Too Late
Life is Dead
Different
Μπασταρδοκρατία
The Sound of Liberation
Deeper
One Step Back
Greedy
Lovesong
Crime
Running
Execute
Insight
Motorpshycho
Chase Me
Inspiration
Streets on fire
Iraq n roll
38 χιλιοστά
photos: Βασιλική Παναγοπούλου
About the Author
