“Ο Χριστός ακούει Pentagram”.
Αυτό ήρθε και μου είπε μία γνωστή συναυλιακή φάτσα, μια βδομάδα πριν στο Live release show των Potergeist. Το εξέλαβα ως οιωνό για μία μεγαλειώδη βραδιά με πρωταγωνιστές την απόγνωση και την καταχνιά. Έφτασε η μέρα και αρκετοί από εμάς φτάσαμε από νωρίς στο ΑΝ για να δούμε και να υποστηρίξουμε με την παρουσία μας τους συνανθρώπους μας, που άνοιξαν τη συναυλία.
Χωρίς πολλές αναβολές ανέβηκαν στη σκηνή οι Automaton. Νέα σχετικά μπάντα και με πρόσφατη αλλαγή στο μπάσο, παρουσίασαν το νέο τους ΕΡ, “Echoes of Mount Ida”, το οποίο μάλιστα, μέρες πριν την επίσημη κυκλοφορία του, βρισκόταν στον πάγκο για αγορά.
Βαρύτητα doomογενής, σκληρά φωνητικά με death προορισμό και μακροσκελείς συνθέσεις, έδειξαν ότι δουλεύουν και ότι έχουν καλυτερεύσει αρκετά τον τελευταίο χρόνο.Ανικανοποίητοι οι ίδιοι από την εμφάνιση τους, δείχνουν ότι παίρνουν στα σοβαρά το άθλημα και για αυτό το λόγο εμείς θα είμαστε εδώ να περιμένουμε τα καλύτερα. Ιδανικό άνοιγμα σε μια συναυλία, την οποία κυριεύει το σκότος.
Στη συνέχεια, ένα πρόβλημα στα πετάλια του Τάσου, αργοπόρησε λίγο την έναρξη του set των DreamLongDead. Δεν τους είχα ξαναδεί αλλά είχα ακούσει τόσα πολλά και καλά λόγια για τα live performances τους, που αδημονούσα να τους πετύχω κάπου.
Σα λατομείο με χιλιάδες βαριοπούλες να σπάνε τη λίθινη επιφάνειά του, οι τύποι κατεδάφισαν τα θεμέλια της Εξαρχειούπολης και έκαναν αμέσως τα κεφάλια μας να κουνιούνται αυτοβούλως.
Φωνητικά σκληρά και γδαρμένα, με Γιάννη και Τάσο να εναλλάσσονται όμορφα και ατμόσφαιρα τόσο σκατένια που θα ήθελε κανείς να ουρλιάξει βγάζοντας το κακό από μέσα του.
Η στιγμή δε, που ανέβηκε στο πάλκο, ο Manos Six (Skull And Dawn) με την ακουστική κιθάρα του για να βοηθήσει στο “Α Fine Day to Die” των μέγιστων Bathory με την εισαγωγή με τους ήχους από τις οπλές των σκανδιναβικών αλόγων, η ψυχή μας λύγισε και το headbanging πήγε σύννεφο.
Εντυπωσιάστηκα και θεώρησα σωστό να γίνει μια σύμπραξη με Omega Monolith και να πέσει κάποιο οικοδομικό τετράγωνο!
Χορτασμένοι ήδη από την άβυσσο που είχε σκεπάσει το είναι μας, περιμέναμε πως και πως τον καλικάντζαρο και την παρέα του να βγουν από τα παρασκήνια.
Μόλις, ο Bobby Liebling εμφανίστηκε έγινε ένας κακός χαμός, ειδικά στα μπροστά της σκηνής, όπου διάφοροι κρεμόντουσαν σα σταφύλια από τα κάγκελα για νιώσουν όσο γίνεται πιο κοντά του.
Χωρίς να σταματάει να κουνιέται σε όλη τη διάρκεια του set, παίζοντας και παρενοχλώντας σεξουαλικά ότι θηλυκό έπιανε το μάτι του, ο Bobby αν και φωνητικά δεν είναι αυτός που ο ίδιος και εμείς θα θέλαμε, ψυχικά είναι παραπάνω από επαρκής.
Δείχνοντας το πόσο πολύ αποζητά την αγάπη του κόσμου και όντας ζάντα, απέδειξε πως το μισό θέμα ενός live είναι η παρουσία και το performance.
Έχοντας αποδεχτεί και το πέρασμα του χρόνου, φεύγοντας από την κατηγορία του βαψομαλλιά, είχε μια αρχοντιά μοναδική. Φορώντας ένα κομμάτι μπλούζα της μαμάς ήταν το ιδανικό πορτρέτο για κάθε απαιτητικό φωτογράφο (σωστά Αντρέα;) και αν και κατά στιγμές έχανε στίχους, δεν έχασε ούτε στιγμή ρυθμό και μελωδία.
Και οι μουσικοί που τον περιέβαλαν ήταν συγκλονιστικοί έχοντας φέρει τα riff και τους ρυθμούς των Pentagram στα μέτρα τους, έδωσαν ένα πραγματικά απολαυστικό live.
Ο κιθαρίστας, ειδικά, Matt Goldsborough με εντυπωσίασε και θα έχω σίγουρα το μάτι μου επάνω του στο μέλλον.
Όλες οι μεγάλες επιτυχίες ακούστηκαν και νομίζω πως κανένας δεν έμεινε ανικανοποίητος.
Καλά πάμε συναυλιακά και φέτος! Καλή συνέχεια!
Pentagram setlist
Treat me right
Forever my queen
The Ghoul
Ask no more
Sign of the Wolf (Pentagram)
When the screams come
8
All your sins
Dying World
Petrified
Relentless
Be Forewarned
20 buck spin
photos: Ανδρέας Πανόπουλος
About the Author
