Σημαντική κυκλοφορία για τους Almah, το συγκρότημα του Edu Falaschi, μιας και έχοντας ο ίδιος πλέον αποχωρίσει από τους Angra, έχει να αποδείξει περισσότερα από ότι πριν.
Βλέπετε, μέχρι στιγμής οι Almah ήταν “το σχήμα του τύπου που αντικατέστησε τον Andre Matos στους Angra”, και καλώς ή κακώς, μια σχετική ώθηση υπήρχε. Όχι πως οι Almah είναι κακοί! Απλά άπαξ και ο Edu Falaschi δεν αποτελούσε μέρος των Angra, πιθανότατα να μην είχαν γίνει ευρύτερα γνωστοί.
Το “Unfold” λοιπόν οφείλει να δώσει το μουσικό στίγμα του συμπαθέστατου frontman, και να αποδείξει το λεγόμενο “περνώ και μόνη μου καλά” (ποιητική αδεία).
Το “Unfold” ξεκινάει φουριόζο με το “In My Sleep” και τον Edu Falaschi να ξεδιπλώνει τις Dickinson φωνητικές επιρροές του. Η συνέχεια είναι πιο heavy με λογής prog επιρροές να κάνουν την εμφάνισή τους στα “Beware the Stroke” και “The Hostage”. Μπαλαντούλα για τη συνέχεια, με το συμπαθέστατο “Warm Wind” να δίνει τη σκυτάλη στο mid-tempo “Raise the Sun” (το οποίο προηγήθηκε του album, ως single), το οποίο διαδέχεται μια από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του album, ονόματι “Cannibals In Suits”, ανεβάζοντας ξανά τις ταχύτητες, κινούμενο σε heavy φόρμες και με τίγκα Maidenικό refrain. Ανθεμικό και όμορφο το “Wings of Revolution”, καθόλα powerάδικο το “Believer”, άκρως μελωδικό το “I Do”, ρυθμικό και έξυπνο το “You Gotta Stand”. Η εννιάλεπτη ελεγεία “Treasure of the Gods” παρουσιάζει για πολλοστή φορά τις Maiden επιρροές της μπάντας. Αχρείαστη η μεγάλη διάρκειά του πάντως. Κλείσιμο- χασμουρητό με το σχεδόν τετράλεπτο “Farewell”.
Το θετικό του “Unfold” είναι η ποικιλομορφία που παρουσιάζουν οι συνθέσεις. Από την άλλη, αυτό ακριβώς είναι και το αρνητικό του… Ενώ έχεις αρκετά αξιόλογα κομμάτια, ανακαλύπτεις την έλλειψη συνοχής στο τελικό σύνολο, με αρκετά σκαμπανεβάσματα στις μουσικές προσεγγίσεις. Για την ακρίβεια, οι συνθέσεις του “Unfold” μοιάζουν λες και δε γράφτηκαν την ίδια περίοδο, γεγονός που γίνεται αντιληπτό στον ακροατή.
Αν το δεις ψύχραιμα το θέμα όμως, η ουσία είναι πως το “Unfold” είναι μια χαρά δισκάκι. Και αν ρωτάς, το εάν πέτυχε ο Edu Falaschi το στόχο του, η απάντηση είναι “όχι”. Οι Almah εξακολουθούν να είναι συμπαθείς, αλλά ακόμη δεν έχουν βρει τη συνταγή που θα τους απογειώσει.
About the Author
