Είδος: Atmospheric Doom/Prog/Sludge Metal
Δισκογραφική: We Can Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 25 Ιουλίου 2025
Υπάρχουν άλμπουμ που δεν παίζουν(και δεν “παίζονται”..), αλλά ζυγίζουν.
Δεν σου ζητούν απλώς να τα ακούσεις· απαιτούν να τα κουβαλήσεις σε έναν μοναδικό γολγοθά.
Το “Then The Darkness” των Grayceon είναι ένας τέτοιος δίσκος όπως και οι προκάτοχοι του, αρχής γενομένης με το “All We Destroy” στο μακρινό 2011.
Ο νέος δίσκος είναι ένα ακριβές, υπαρξιακό φορτίο, που ξεδιπλώνεται αργά, μεθοδικά και σχεδόν τελετουργικά, μέσα από ένα σπαραξικάρδιο τσέλο που ουρλιάζει, κιθάρες που πνίγονται στη σιωπή και φωνές που ψιθυρίζουν περισσότερο απ’ όσο τραγουδούν.
Η τριάδα από το Σαν Φρανσίσκο, με αιχμή τη Jackie Perez Gratz, δεν αλλάζει το ηχητικό της DNA, αλλά το εμβαθύνει με τρόπο σχεδόν ασκητικό, όπως αποτυπώνεται στο έπος που ακούει στο όνομα “Mahsa” φερειπείν.
Σε αντίθεση με το “IV” δίσκο, που διατηρούσε μια post-metal ενέργεια, το “Then The Darkness” απογυμνώνεται. Είναι λιτό, εσωτερικό, σχεδόν μινιμαλιστικό, χωρίς να χάνει ούτε για στιγμή την ένταση και τη συναισθηματική του πυκνότητα. Το cello της Gratz λειτουργεί σαν δεύτερη φωνή, και ενίοτε σαν πρώτη. Δεν είναι συνοδευτικό όργανο· είναι το κέντρο βάρους. Κάθε τόξο πάνω στη χορδή τραντάζει όχι απλώς το ηχητικό πεδίο, αλλά το σωματικό και ψυχικό κόσμο του ακροατή.
Ο Max Doyle χτίζει ένα αντίβαρο με κιθαριστικά μοτίβα που δεν επιδιώκουν εντυπωσιασμό. Οι δομές του παραμένουν αυστηρές, με doom και sludge πυκνότητες, αλλά πάντα με μια prog σκέψη στο πώς θα κινηθούν, πώς θα ανοίξουν χώρο για τη φωνή, το τσέλο, την ένταση που γεννιέται από την αυτοσυγκράτηση. Τα τύμπανα του Zack Farwell, ευαίσθητα, στοχευμένα, σχεδόν αόρατα, πλαισιώνουν τη μουσική σαν χτύποι καρδιάς που κρατούν μια ισορροπία ανάμεσα στην εσωτερική αναστάτωση και τη γαλήνη.
Το ίδιο το θέμα του άλμπουμ είναι ο χρόνος και η απώλεια όχι με τον δραματικό, μεγαλειώδη τρόπο που συχνά συναντάμε στο post-metal, αλλά με μια σιωπηλή, θλιμμένη αποδοχή που εγείρει θύμησες των Subrosa. Εδώ, η σκοτεινιά δεν είναι καταδίκη είναι βεβαιότητα. Η ζωή προχωρά με σκιές. Ο δίσκος που κινείται ανάμεσα τους το αναγνωρίζει και το αγκαλιάζει. Η Jackie δεν ερμηνεύει με κραυγές· αντίθετα, τραγουδά σαν να απευθύνεται στον εαυτό της. Σαν να διηγείται μια ιστορία που δεν μπορεί να πει δυνατά.
Το ομώνυμο κομμάτι, είναι η πιο καθαρή έκφραση αυτής της προσέγγισης: χτίζεται αργά, από σχεδόν ανύπαρκτο, σε μια συναισθηματική πλημμύρα που δεν κορυφώνεται ποτέ με την τυπική έννοια, αλλά αφήνει έναν απόηχο που συνεχίζει να ηχεί στο μυαλό.
Το “Then The Darkness” δεν είναι δίσκος για όλους και δεν υπόσχεται εύκολες συγκινήσεις καθότι δεν φτιάχτηκε για τα φώτα της σκηνής ή για εμπορικό air play.
Είναι ένα έργο σκοτεινό, έντιμο, ειλικρινές. Σαν ένας ψίθυρος που μόνο όσοι έχουν βιώσει την αληθινή μοναξιά μπορούν να καταλάβουν.
Οι Grayceon δεν κυνηγούν πια τις κορυφές έχουν στραφεί προς τα μέσα. Και εκεί, στο απόλυτο βάθος, βρίσκουν κάτι που δεν περιγράφεται εύκολα με λόγια αλλά σε στοιχειώνει, όπως μόνο η αληθινή τέχνη μπορεί.
Facebook: https://www.facebook.com/share/1FBViJ3RU1/?mibextid=wwXIfr
Bandcamp: https://grayceon.bandcamp.com/album/then-the-darkness
47 
