Στις αρχές των 90s, όταν ο δείκτης του παραδοσιακού heavy metal χρηματιστηρίου βίωνε πτώση και οι μουσικές σκηνές στρέφονταν είτε σε ακραία metal υποείδη είτε στο grunge, μία αχτίδα μεταλλικού φωτός αχνό φαινόταν από το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, και που έμελλε να γινόταν η αφετηρία μιας power metal αναγέννησης.
Κι όμως, εκεί βρισκόταν ο κιθαρίστας Oscar Dronjak, ο οποίος το 1993 αποχώρησε από τους Ceremonial Oath για να κυνηγήσει ένα διαφορετικό όραμα για να φέρει πίσω την επική αίγλη του κλασικού heavy metal, με ρίζες στους Judas Priest, τους Accept και τους Helloween, αλλά με μοντέρνα παραγωγή και ανανεωμένη ένταση.
Στα πρώτα χρόνια, οι Hammerfall λειτουργούσαν περισσότερο σαν project παρά σαν πλήρους απασχόλησης μπάντα, μέχρι που η είσοδος του Joacim Cans στα φωνητικά το 1996 άλλαξε τα πάντα. Με τη χαρακτηριστική καθαρή και δυνατή φωνή του, το συγκρότημα απέκτησε τη δική του ταυτότητα. Το ντεμπούτο “Glory to the Brave” ήταν η δήλωση πως το παλιό πνεύμα του metal όχι μόνο ζούσε, αλλά είχε επιστρέψει πιο δυνατό από ποτέ.
Οι HammerFall τιμώντας το παρελθόν ήταν η σπίθα που άναψε τη φλόγα της αναγέννησης του ευρωπαϊκού power metal στα τέλη των 90s. Την εποχή που το κλασικό heavy metal έμοιαζε να έχει χάσει την εμπορική του δύναμη και το ενδιαφέρον του κοινού, εκείνοι επανέφεραν στο προσκήνιο την ηρωική θεματολογία, τα πιασάρικα και ανεβαστικά ρεφρέν και την πολεμική αισθητική που θύμιζε τις χρυσές εποχές των μεγάλων παλαιών των 80s.
Με συνθέσεις απλές στη δομή αλλά αφοπλιστικά αποτελεσματικές, κατάφεραν να παντρέψουν τα στιβαρά, κρουστά riffs των Accept με τις μελωδικές, δίδυμες κιθάρες της γερμανικής σχολής, δημιουργώντας έναν ήχο ταυτόχρονα παραδοσιακό και φρέσκο. Αυτό το μείγμα, μαζί με την καθαρή και δυνατή φωνή του Joacim Cans, έκανε το power metal πιο προσιτό σε νέο κοινό, ενώ ενέπνευσε μια ολόκληρη γενιά συγκροτημάτων, από τους Sabaton στα πρώτα τους βήματα μέχρι νεότερες μπάντες όπως οι Bloodbound και οι Twilight Force. Στην ουσία, οι HammerFall απέδειξαν ότι το είδος όχι μόνο δεν είχε πεθάνει, αλλά μπορούσε να σταθεί ξανά δυναμικά στη μεγάλη σκηνή, με ύφος και πάθος που μιλούσαν κατευθείαν στην καρδιά κάθε οπαδού.
Στα πλαίσια της επικείμενης εμφάνισης τους στο Rock Hard Fest στην Τεχνόπολη, κραδαίνουμε το σφυρί και το σπαθί και κάνουμε μία δισκογραφική Αναδρομή
Το ντεμπούτο που άναψε τη σπίθα. Παραγωγή του Fredrik Nordström (In Flames, At the Gates) αλλά με κλασικό heavy/power ύφος. Τραγούδια όπως “The Dragon Lies Bleeding” και το ομώνυμο είναι ύμνοι αναβίωσης του old school metal.
Το άλμπουμ που τους καθιέρωσε. Πιο γυαλισμένη παραγωγή, σταθερό lineup και κομμάτια όπως “Let the Hammer Fall” και “Heeding the Call”. Εδώ οι Hammerfall γίνονται σύμβολο του euro power metal.
Με παραγωγή από τον Michael Wagener (Dokken, Skid Row), πήραν πιο ραδιοφωνικό ήχο χωρίς να χάσουν την ταυτότητα τους. Το “Renegade” έγινε τεράστιο single, ενώ το “Templars of Steel” είναι μία live σταθερά.
Πιο σκληρό και σκοτεινό σε σχέση με τους προκατόχους. Περιλαμβάνει το “Hearts on Fire”, ίσως το πιο διάσημο τραγούδι τους, που έγινε ύμνος αρένας.
Επέστρεψαν σε πιο mid-tempo ύφος, με πιο περιπετειώδη ατμόσφαιρα. Το “Blood Bound” ξεχώρισε και πάντα θα ξεχωρίζει ως ζωντανά παιγμένο.
Μια πιο βαριά και τεχνική δουλειά, που έδειξε ότι οι HammerFall μπορούν να πειραματιστούν μέσα στα όρια του power metal.
Επαναφορά σε πιο μελωδικό και θετικό ύφος. “Any Means Necessary” και “One of a Kind” έδειξαν ανανεωμένη ενέργεια.
Η πιο αμφιλεγόμενη κυκλοφορία τους, με πιο μοντέρνα παραγωγή και λιγότερα fantasy στοιχεία, κάτι που δίχασε τους οπαδούς.
Επιστροφή στον κλασικό τους ήχο μετά την πειραματική παρένθεση. “Bushido” και “Hector’s Hymn” φέρνουν το έπος πίσω.
Σταθερή δουλειά, χωρίς μεγάλες αλλαγές, αλλά με κομμάτια όπως Hammer High που ξεσηκώνουν live.
Δυναμική και σύγχρονη παραγωγή, δείχνοντας ότι μπορούν να σταθούν στο σήμερα χωρίς να χάσουν το ύφος τους.
Μελωδικό, στιβαρό και γεμάτο hooks, μια δουλειά που θύμισε σε όλους γιατί οι Hammerfall είναι ζωντανός θρύλος.
Το πιο πρόσφατο άλμπουμ, με φρέσκια ενέργεια και συνθέσεις που στέκονται ισάξια με τα classics τους, δείχνοντας πως η φλόγα παραμένει άσβεστη.
27 About the Author
