Φωτογραφίες: Έφη Γαλιατσάτου
Αυτό το live το περιμέναμε καιρό είναι η αλήθεια και γιατί οι Ponte del Diavolo καλλιεργούν μέρα με τη μέρα, live κάθε live έναν μύθο γύρω από το όνομά τους και τα shows που μπορούν να δώσουν. Οι περιγραφές των φίλων μας που τους είδαν στο Roadburn ήταν γλαφυρότατες, οπότε κι εμείς δεν γινόταν να χάσουμε αυτή τη βραδιά στο Black Temple.
Παρέα με τους Ponte del Diavolo, ήταν και οι Church of the Sea. Οσο μεγαλώνω εκτιμώ όλο και περισσότερο τα live που έχουν μόνο δύο μπάντες.
Οι Church of the Sea δεν θέλουν πολλές συστάστεις. Το τελετουργικό και ηλεκτρονικό τους ταξίδι ήταν ο ιδανικός τρόπος να ανοίξει η βραδιά. Το βαρύ beat οι αργόσυρτες κιθάρες και τα αέρινα φωνητικά, με ταξιδεύουν κάθε φορά και δεν τους έχω δει και λίγες φορές. Βασικά νομίζω ότι δεν έχω χάσει live τους.
Απολαμβάνω το γεγονός ότι ο ήχος των Church of the Sea, μαγνητίζει το κοινό και δεν αφήνει περιθώρια για φωνές, κουβέντες και άλλες καφρίλες. Έτσι μπορώ να κλείσω τα μάτια και να αφεθώ στους ήχους τους. Με την παραδοσιακή μουσική δεν έχω ιδιαίτερη σχέση. Οι Church of the Sea, δεν παίρνουν τους παραδοσιακούς δρόμους για να εξυπηρετήσουν κάποιον φασεϊσμό, αλλά τον κάνουν κτήμα τους και βγάζουν μπροστά τον μυστικιστικό χαρακτήρα των ήχων της υπαίθρου.
Μετά τους Church of the Sea, χωρίς να χάσουν πολύ χρόνο ανέβηκαν στη σκηνή οι Ponte del Diavolo. Δύο μπάσα, κιθάρα, φωνή, drums και ξεκίνησαν το πέρασμα στην άλλη πλευρά.
Με black metal αισθητική και doom καρδιά, οι Ιταλοί από τα πρώτα δευτερόλεπτα έδωσαν ένα φοβερό live, με αιχμή του δόρατος την τραγουδίστρια του σχήματος. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι καταδικασμένοι να είναι “παράξενοι” ό, τι και να κάνουν πάνω στη σκηνή και υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα και πορτοκαλί κώνο να φορέσουν στο κεφάλι, έχουν αέρα και μαγνητίζουν το κοινό.
H τραγουδίστρια Erba del Diavolo, ανήκει στην δεύτερη κατηγορία και ξεδίπλωσε μια αριστοτεχνική πρόζα μπροστά μας, είτε ούρλιαζε στο μικρόφωνο με τα horns στο κούτελο, είτε ερχόταν μπροστά στη σκηνή για να μας κοιτάξει με ένα ακραία σαρδόνιο χαμόγελο.
Οι Ponte del Diavolo έδωσαν ένα από τα καλύτερα live που έχω δει φέτος. Αρτιότατοι μουσικά και στημένοι πανέμορφα πάνω στη σκηνή, έχτισαν παρακαταθήκη για πολύ μεγαλύτερα πράγματα. Εστησαν ένα μαύρο τελετουργικό, μια μετάβαση, μια γέφυρα προς το άγνωστο. Αν και ο ήχος τους συνδυάζει πολλά διαφορετικά είδη(doom, black metal, dark wave, post punk), στο live κατάφεραν να τα ενώσουν με τρόπο που ένιωθες ότι όλα έχουν νόημα. Ηταν πραγματικά ένα φοβερό live.
About the Author
