Είδος: Desert/Art Rock
Δισκογραφική: Matador Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 13 Ιουνίου 2025
Τον νάρκισσο και εγωμανή ξανθομπάμπουρα μπορούμε να τον κοσμήσουμε με πολλά επίθετα με όχι τόσο θετικό πρόσημο ορισμένες φορές, όμως οφείλουμαι να του αναγνωρίσουμε την καλλιτεχνική ευρηματικότητα του και την ικανότητα του να συνθέτει μουσική που ξεχωρίζει και μας απασχολεί κάθε φορά σε κάθε καινούρια κυκλοφορία, όπως καλή ώρα με τη συγκεκριμένη.
Σε μια εποχή όπου το “ζωντανό άλμπουμ” είναι συνήθως συνώνυμο του θορύβου, της εξωστρέφειας και του εορτασμού, οι Queens of the Stone Age έρχονται να ξαναγράψουν τον ορισμό. Το “Alive in the Catacombs” δεν είναι απλά ένα live∙ είναι μια εξομολόγηση χαμηλόφωνα ειπωμένη ανάμεσα σε χιλιάδες νεκρούς. Ένα ηχητικό ντοκουμέντο που λειτουργεί σαν μνημόσυνο και ανάσταση ταυτόχρονα.
Ο Josh Homme και η μπάντα του κατεβαίνουν στην καρδιά των κατακομβών του Παρισιού, όχι για να κάνουν εντύπωση, αλλά για να σταθούν ευάλωτοι μπροστά στη θνητότητα. Όχι με θεατρικότητα, αλλά με ταπεινότητα και φόβο ή μάλλον, με αγάπη.
Η απόφαση να απογυμνωθούν τα τραγούδια από την παραμορφωμένη ενέργεια του στούντιο αποκαλύπτει κάτι βαθύτερο, μια ανάγκη για εσωτερική αλήθεια. Εδώ δεν υπάρχουν ενισχυτές, ούτε καν ηλεκτρικές κιθάρες μονάχα ένα Wurlitzer συνδεδεμένο σε μπαταρία αυτοκινήτου, ακουστικά όργανα και η αναπνοή του Josh Homme να ηχεί σαν φλόγα μέσα στο κρύο των σπηλαίων.
Κομμάτια όπως “Villains of Circumstance”, “Suture Up Your Future”, “I Never Came” και “Kalopsia” μεταμορφώνονται σε κάτι νέο. Είναι σαν να τα ξανακοιτάζει κανείς μετά από ένα πένθος. Σαν να βλέπεις το πρόσωπο ενός αγαπημένου σου μετά από χρόνια, με όλα τα σημάδια του χρόνου πάνω του, και να τον αγαπάς περισσότερο από ποτέ.
Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για τον δίσκο χωρίς να μιλήσουμε για τον ίδιο τον χώρο. Οι κατακόμβες του Παρισιού γεμάτες κρανία και σιωπή δεν είναι σκηνικό. Είναι συνομιλητές. Κάθε ήχος, κάθε αναστεναγμός, αντηχεί σε τοίχους που έχουν ακούσει περισσότερες προσευχές απ’ ό,τι μουσικές.
Το συγκρότημα δεν τους αγνοεί. Αντίθετα, στήνει τα πάντα γύρω από τον σεβασμό προς τους νεκρούς. Το φως είναι λιγοστό. Το κοινό, ανύπαρκτο. Το αίσθημα υπαρξιακό.
Και εκεί ακριβώς λάμπει το μεγαλείο του εγχειρήματος.
Η ερμηνεία δεν είναι επιδεικτική. Είναι τελετουργική. Σαν να προσφέρει η μπάντα ένα είδος λύτρωσης, όχι για τους ακροατές, αλλά για τον εαυτό της. Όπως είπε κι ο ίδιος ο Homme, «ο χώρος καθοδηγεί τα πάντα. Δεν είμαστε εμείς το επίκεντρο».
Ο Josh Homme ηχογραφεί αυτό το έργο ύστερα από την πιο σκοτεινή προσωπική του περίοδο. Μέσα στο 2023, διαγνώστηκε με καρκίνο, υπεβλήθη σε σοβαρή επέμβαση και ακολούθησε μια μακρά, δύσκολη ανάρρωση. Όπως παραδέχτηκε δημόσια, ήταν η πρώτη φορά που πίστεψε στ’ αλήθεια πως μπορεί να πεθάνει.
Αυτή η συνείδηση του τέλους καθορίζει ολόκληρο τον δίσκο. Ο Homme τραγουδάει σαν να μιλά στον ίδιο του τον εαυτό. Σαν να αποχαιρετάει όλα όσα φοβόταν να χάσει και να τα ευγνωμονεί για τη διαδρομή. Η φωνή του, πιο μεστή από ποτέ, πάλλεται όχι από τεχνική, αλλά από συναισθηματικό βάθος. Δεν τραγουδάει για να πείσει, αλλά τραγουδάει γιατί πρέπει.
Το “Alive in the Catacombs” δεν είναι άλμπουμ για όλους. Δεν είναι κάτι που βάζεις να ακούσεις στο background. Είναι έργο που απαιτεί σιωπή και προσοχή. Σου θυμίζει ότι ζεις. Ότι πονάς. Κι ότι ακόμη κι αν περάσεις μέσα απ’ τον πόνο, μπορείς να αφήσεις πίσω σου κάτι όμορφο.
Εδώ οι QOTSA δεν επιβεβαιώνουν τη δύναμή τους, την ακυρώνουν. Γίνονται εύθραυστοι, παροδικοί, ανθρώπινοι. Και μέσα σ’ αυτή την παραδοχή, βρίσκουν το μεγαλείο.
Το “Alive in the Catacombs” είναι κάτι παραπάνω από μουσική. Είναι μια υπενθύμιση ότι ό,τι αγγίζει την ψυχή μπορεί να προκύψει από το πιο αφιλόξενο μέρος. Ένα άλμπουμ που δεν φωνάζει αλλά ψιθυρίζει. Που δεν φοβάται τον θάνατο αλλά του μιλά με σεβασμό. Και που αποδεικνύει, για ακόμη μια φορά, ότι η τέχνη δεν είναι απλώς διασκέδαση. Είναι επιβίωση.
Για τον Homme. Για εμάς. Για όσους δεν ήρθαν ποτέ… και για όσους θα έρθουν.
Facebook: https://www.facebook.com/share/1AjpUqEoya/?mibextid=wwXIfr
Bandcamp: https://qotsa.bandcamp.com/album/alive-in-the-catacombs
44 
