Είδος: Groove/Thrash Metal
Δισκογραφική : Nuclear Blast
Ημ.Κυκλοφορίας: 24 Οκτωβρίου 2025
Εικοσιπέντε χρόνια μετά το εμβληματικό δεύτερο άλμπουμ “Back to the Primitive”, οι Soulfly επιστρέφουν με το “Chama” ,με την περιρρέουσα αύρα να θυμίζει το παρελθόν, τίτλος που στα πορτογαλικά σημαίνει “φλόγα”. Και πράγματι, το νέο άλμπουμ είναι μια δήλωση ότι αυτή η φλόγα όχι μόνο δεν έσβησε, αλλά καίει πιο έντονα από ποτέ. Ο Max Cavalera και η νέα γενιά Cavaleras μοιάζουν να ξαναβρήκαν τον παλμό εκείνης της αρχέγονης ενέργειας που έκανε τη μπάντα να ξεχωρίσει στα τέλη των ‘90s, όταν το groove metal συναντούσε τη tribal πνευματικότητα και τη hardcore οργή.
Το “Chama” είναι ένα δίσκος που μυρίζει ιδρώτα, χώμα και αίμα. Από το εναρκτήριο “Indigenous Inquisition” με τα τελετουργικά φωνητικά μέχρι το “Storm the Gates” που εκρήγνυται με θυμό και πυρετό, η μπάντα μοιάζει να επιστρέφει στα θεμέλιά της, back to the roots, back to the primitive. Ο ήχος είναι ωμός, σφιχτός και ανελέητος και τίποτα περιττό, τίποτα υπερβολικό. Η παραγωγή του Zyon Cavalera, σε συνεργασία με τον Arthur Rizk, φέρνει μια ζωντανή, οργανική αίσθηση, σαν να ηχογραφήθηκε μέσα σε ένα ιδρωμένο δωμάτιο γεμάτο ενισχυτές που βράζουν ή σε κάποιο τροπικό δάσος γεμάτο υγρασία.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με το πιο “πεινασμένο” Soulfly άλμπουμ εδώ και χρόνια, δεδομένου ότι υπάρχει μία αναζωπύρωση του groove και του αρχέγονου πνεύματος της μπάντας, με τον πιο “καυτό” Max Cavalera των τελευταίων δύο δεκαετιών. Οι συνθέσεις του “Chama” ξεχειλίζουν από ενέργεια, με πυκνές εκρήξεις hardcore και thrash ορμής, σαν να ξαναβρήκε ο Max το νεύρο του.
Ίσως το μυστικό να βρίσκεται στο ότι οι παράπλευρες ενασχολήσεις του με τους Go Ahead and Die τον ξεχαρμάνιασαν δημιουργικά. Ο “θείος Max” δείχνει εδώ ανανεωμένος, σαν να ξαναβρήκε τη χαμένη σπίθα της ωμής έμπνευσης. Ο δίσκος αναπνέει το πνεύμα της πρώιμης εποχής των Soulfly, όταν ο πειραματισμός δεν ήταν εμπορική στρατηγική αλλά φυσική ανάγκη, τότε που tribal, dub και industrial στοιχεία συνυπήρχαν αυθόρμητα με το groove και τη metal οργή.
Κι αν το heaviness κάποτε μετριόταν σε κιλά distortion και χαμηλά κουρδίσματα, ο νέος αποδεικνύει ότι μπορεί να εκφραστεί και αλλιώς, μέσα από την αυθεντικότητα, την ειλικρίνεια και το συναίσθημα. Οι στιγμές που ο Max φωνάζει με όλο του το στήθος “Storm the Gates” ή “Black Hole Scum” δεν είναι απλώς κραυγές οργής, είναι δηλώσεις επιβίωσης. Και πίσω από αυτές, ακούς το βάρος της εμπειρίας, της πίστης, της συνέπειας.
Από τη μέση και μετά, ο δίσκος ανοίγει ελαφρώς το ηχητικό του φάσμα, φλερτάροντας με πιο old-school bluesy hard rock αναλαμπές και ψήγματα 80s μελωδίας, χωρίς όμως να προδίδει την ένταση. Το “Soulfly XIII”, το καθιερωμένο instrumental κλείσιμο, λειτουργεί σαν τελετουργική έξοδος με ένα ambient ταξίδι σε τοπία φωτιάς και στάχτης, σαν ανάσα ανάμεσα σε δύο κόσμους.
Το “Chama” είναι ένα έργο λιτό αλλά γεμάτο ουσία. Δεν επιδιώκει να εντυπωσιάσει, αλλά να υπενθυμίσει ότι το heavy δεν είναι θέμα ήχου, είναι στάση ζωής. Ο Max Cavalera εδώ δεν προσπαθεί να ξαναγίνει αυτός που ήταν, παραμένει απλώς αυτός που είναι, και αυτό αρκεί για να κάνει τη γη να τρέμει.
Η φλόγα μέσα του καίει ακόμα.
Και αν κάτι αποδεικνύει αυτός ο δίσκος, είναι πως ορισμένες φωτιές δεν σβήνουν ποτέ, απλώς μαθαίνουν να καίνε πιο καθαρά.
Facebook:https://www.facebook.com/share/17Uk25jdFe/?mibextid=wwXIfr
About the Author
