Φωτογραφίες: Χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας
Συναυλιακό πακέτο γεμάτο τεστοστερόνη, κρεατίνη και κερατίνη για την περασμένη Παρασκευή, με την βραδιά να ξεκινάει όπως έπρεπε, δυνατά, επιθετικά και με τον καλύτερο δυνατό οιωνό.
Οι Faceless Envoy ανέβηκαν πρώτοι στη σκηνή και κατάφεραν να κερδίσουν αμέσως την προσοχή και το ενδιαφέρον όλων, ακόμη κι εκείνων που είχαν έρθει με το βλέμμα στραμμένο στους Thy Art Is Murder.
Με έναν ήχο που ακροβατεί ανάμεσα στο μελωδικό death και το groove metal, παρουσίασαν μια εμφάνιση συμπαγή, δεμένη και γεμάτη αυτοπεποίθηση, αφήνοντας να φανεί πως πίσω από το όνομά τους κρύβεται δουλειά, συνέπεια και καλλιτεχνική ταυτότητα. Οι ρυθμικές εναλλαγές, τα βαριά riff και οι μελωδικές εξάρσεις λειτούργησαν σαν καταλύτης για να “ανοίξει ο χώρος”κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Από τα πρώτα κιόλας κομμάτια άρχισαν να σχηματίζονται τα πρώτα pit, ενώ ο κόσμος ανταποκρινόταν θερμά, δείχνοντας ότι το πρώτο act της βραδιάς ήρθε για να μείνει στη μνήμη.
Οι Faceless Envoy εντυπωσίασαν ευχάριστα και αναπάντεχα, από τα πρώτα κιόλας κομμάτια, δικαιώνοντας την παρουσία τους στη σκηνή με πάθος και επαγγελματισμό, προετοιμάζοντας το κοινό για ό,τι θα ακολουθούσε.
Αμέσως μετά, οι Skybinder ανέλαβαν να συνεχίσουν τη ροή, και το έκαναν με τη δική τους χαρακτηριστική Metalcore και post-deathcore αισθητική, γεφυρώνοντας ιδανικά τη μελωδία με τη βαναυσότητα. Δημιούργησαν ένα ηχητικό περιβάλλον πνιγμένο σε ατμόσφαιρα, με τις κιθάρες να στρώνουν το κατάλληλο χαλί πάνω στο οποίο οι headliners της βραδιάς θα ξεσπούσαν.
Κι όταν τελικά οι Thy Art Is Murder πάτησαν τη σκηνή, όλα τα προηγούμενα έμοιαζαν σαν ένα τελετουργικό προετοιμασίας. Οι Αυστραλοί διέλυσαν κάθε τι στο πέρασμά τους με τη συνήθη αποκαλυπτική τους ένταση, αλλά το credit αξίζει εξίσου στους Faceless Envoy, που από το πρώτο λεπτό έβαλαν φωτιά στο κοινό και μετέτρεψαν την έναρξη της βραδιάς σε πραγματική εκτόνωση.
Μια συναυλία που απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι οι τοπικές μπάντες μπορούν να σταθούν επάξια δίπλα σε διεθνή μεγαθήρια και να αφήσουν το δικό τους αποτύπωμα στη μνήμη όσων βρέθηκαν εκεί.
Ακολούθησαν οι Skybinder, οι οποίοι όχι μόνο συνέχισαν δυναμικά, αλλά ανέβασαν τον πήχη της έντασης με τρόπο που θύμιζε headliners. Ο frontman τους ήταν λαλίστατος, επικοινωνιακός και αφοπλιστικός, με παρουσία που γέμιζε τη σκηνή. Ανάμεσα σε κραυγές, ειρωνικά χαμόγελα και παροτρύνσεις προς το κοινό, κυριολεκτικά ξέσκισε το λαρύγγι του, δίνοντας τον τόνο για ένα σετ που έσφυζε από πάθος. Οι συνεχείς του προτροπές μεταφράστηκαν άμεσα σε εκρήξεις ενέργειας κάτω από τη σκηνή, με το κοινό να συμμετέχει πρόθυμα στο τελετουργικό του χάους.
Οι Skybinder απέδειξαν ότι ξέρουν να διαχειρίζονται τον ρόλο του συνδετικού κρίκου, στρώνοντας το ιδανικό ηχητικό χαλί για τους Thy Art Is Murder. Με τα breakdowns να σκάνε σαν βόμβες και τις μελωδίες να κρατούν το δραματικό στοιχείο ζωντανό, ο ήχος τους λειτούργησε σαν τέλεια μετάβαση από το τοπικό δυναμικό ξεκίνημα προς το διεθνές deathcore ξέσπασμα που θα ακολουθούσε.
Και τότε, ήρθε η στιγμή των Thy Art Is Murder.
Ό,τι ακολούθησε, ήταν deathcore με βία, ορμή και ξεκάθαρο σκοπό να περάσουμε καλά μέσα από το χάος. Κυριολεκτικά, έγινε του breakdown το κάγκελο. Κάθε riff έσκαγε σαν χτύπημα στο στομάχι, κάθε blast beat λειτουργούσε σαν σεισμικό κύμα, και κάθε scream έμοιαζε να ξεπηδά από τα βάθη ενός ωκεάνιου ζώου έτοιμου να κατασπαράξει. Δεν είναι τυχαίο ότι τα 95 από τα 100 πιο θανατηφόρα πλάσματα του πλανήτη κατοικούν στην Ωκεανία, και αν η μπάντα ήταν ένα από αυτά, τότε σίγουρα θα βρισκόταν πολύ ψηλά στη λίστα. Για περίπου μία ώρα, οι Αυστραλοί μας αποτέλειωσαν με τη μουσική τους, προσφέροντας ένα σετ που ισορροπούσε ανάμεσα στην καταστροφή και την κάθαρση.
Στην αρένα, τα wannabe circle pits έδιναν και έπαιρναν, στην αρχή περισσότερο… τετραγωνίζοντας τον κύκλο, όπως κάνουν οι νέοι, ακόμα διστακτικοί οπαδοί, αλλά προς το τέλος η κατάσταση ξέφυγε. Οι ρυθμοί, τα breakdowns και η συνολική ενέργεια της μπάντας μεταδόθηκαν αστραπιαία στο κοινό, δημιουργώντας ένα κύμα αδρεναλίνης που επέστρεφε πίσω στη σκηνή, σε έναν συνεχή κύκλο έκστασης και πανικού.
Οι Thy Art Is Murder απέδειξαν γιατί παραμένουν ένα από τα πιο εκρηκτικά και σαρκοβόρα σχήματα του σύγχρονου deathcore και γιατί πίσω από τη βιαιότητα και τη θεματική του τρόμου, υπάρχει πάντα το ίδιο μήνυμα, ενότητα μέσα από το χάος, λύτρωση μέσα από τον ήχο. Και αν την παρασκευή το βράδυ επιβίωσες, το έκανες απλώς γιατί το επέτρεψαν εκείνοι.
About the Author
